Ποιος εμποδίζει την ειρήνη στην Κύπρο;

«Κι όμως βρίσκουν χώρο για όλους τους στρατούς τους σε μια λωρίδα γης, αλλά όταν προσπαθούμε να συναντηθούμε τολμούν να μας πουν ότι κλείνουμε τον δρόμο»

Όταν λάβαμε μέρος στο κάλεσμα της φετινής πορείας για μια «Αποστρατιωτικοποιημένη Λευκωσία», δεχτήκαμε τον συμβιβασμό της χρήσης ενός χώρου που λειτουργεί κάτω από τους κανονισμούς του ΟΗΕ, το Σπίτι της Συνεργασίας, για χάρη της δημιουργίας μιας ανοιχτής, διαθεματικής και διακοινοτικής συζήτησης για την αντιμετώπιση του μιλιταρισμού στην Κύπρο, που μας επηρεάζει άμεσα ως κατοίκους της Λευκωσίας και της Κύπρου στο σύνολο της. Σκοπός μας ήταν να αναπτύξουμε ένα συνεχιζόμενο, οριζόντια οργανωμένο φόρουμ που θα επαναδιεκδικήσει ό,τι δικαιωματικά μας ανήκει: ένα νησί χωρίς στρατούς και τις δηλητηριώδεις ιδεολογίες που αυτοί επιβάλλουν σε ολόκληρη την κοινωνία.

Προηγούμενες απόπειρες συνάντησης μέσα σε περιβάλλον ελεγχόμενο από τον ΟΗΕ, μονομερώς κλιμακώθηκε βίαια από τους κατασταλτικούς μηχανισμούς των κρατών, με τον άμεσο συντονισμό και τη σαφή συναίνεση της Ειρηνευτικής Δύναμης των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο (UNFICYP).

Η UNFICYP -με τον προσφάτως ανανεωμένο προϋπολογισμό της και τις πολυδιαφημισμένες «ειρηνευτικές πρωτοβουλίες» της στη Νεκρή Ζώνη που μονοπωλεί- αποφάσισε ότι ούτε καν κάτω από την επιτήρησή της δεν είμαστε «αρκετά πολιτισμένοι» ώστε να συζητήσουμε για την ειρήνη χωρίς Αυτήν να αποφασίζει τον τρόπο έκφρασής μας. Δεν πρέπει να βιώσουμε «τη λύση» από τη βάση. Όχι πριν ο ΟΗΕ σχεδιάσει το περιεχόμενο της «ειρήνης» μας με κάθε λεπτομέρεια.

Από τη μέρα που η Συνέλευση για μια «Αποστρατιωτικοποιημένη Λευκωσία» δημοσίευσε το κάλεσμά μας για τη φετινή πορεία, ο ΟΗΕ ξεκίνησε να μας παρενοχλεί, ξεκίνησε να επικοινωνεί με άτομα που θεωρούν μέρος του αντιμιλιταριστικού κινήματος για να μάθει τι σχεδιάζουμε. Δεν ήταν η πρώτη φορά που αντέδρασαν με σπασμωδικότητα.

Λιγότερο από 24 ώρες πριν από την πορεία μας, μάθαμε ότι ο ΟΗΕ, τρομαγμένος από το ενδεχόμενο ότι θα έχανε το «μονοπώλιο της ειρήνης», συμμάχησε με τις αστυνομικές δυνάμεις σε νότο και βορρά και μας παρουσίασε το εξής σενάριο: θα έκλεινε τα λίγα σημεία διέλευσης που ενώνουν αυτήν την πόλη, την πόλη που αυτός χωρίζει. Το μέρος, όπου επιλέξαμε για να έχουμε αυτό τον ανοιχτό διάλογο (χωρίς να είχαμε και άλλες επιλογές, αφού ο ΟΗΕ δεν επιτρέπει σε ανεξάρτητες ομάδες να ενεργούν σε εκείνη τη λωρίδα γης), ξεκίνησε να παίρνει πίσω την συμφωνία μας, χωρίς αμφιβολία λόγω πίεσης από τους «σπιτονοικοκύρηδες» τους. Ήταν επίδειξη δύναμης, ένα εργαλείο για να βάλουν τη Συνέλευση σε προαποφασισμένα καλούπια για το πώς «μοιάζει η ειρήνη».

Οι αυτοαποκαλούμενοι Ειρηνευτές, φοβούμενοι τι θα μπορούσε να συμβεί αν οι ακτιβιστές για την ειρήνη ενώσουν δυνάμεις και δουλέψουν μαζί, ανάγκασαν τη Συνέλευση να πάρει πίσω τις αποφάσεις της και να αλλοιώσει το πνεύμα της πορείας σε βαθμό που γινόταν αγνώριστη, ώστε να μην πέσει πάνω σε κλειστά οδοφράγματα.

Όσο για το ανοιχτό φόρουμ, η Συνέλευση πρέπει να αναγνωρίσει ότι απέτυχε ολοκληρωτικά στο να δημιουργήσει έναν ασφαλή χώρο για διακοινοτικό διάλογο και κοινή δράση· πώς θα μπορούσαμε να συζητήσουμε στρατηγικές αποστρατιωτικοποίησης της πόλης μας ενόσω μας κατασκόπευαν οι μυστικοί αστυνομικοί του ΟΗΕ;

Ίσως να καταλαβαίναμε αυτές τις παρεμβάσεις αν προέρχονταν από επαγγελματίες στρατιώτες που φοβούνταν την προοπτική της ανεργίας, αφού δεν θα είχαν πλέον ρόλο να παίξουν στην πόλη μας. Αλλά ξέρουμε ότι δεν ήταν αυτός ο λόγος που δαιμονοποιηθήκαμε, που μας φέρθηκαν σαν αγρίμια που θα έπρεπε να περιορίσουν.

Αυτό ίσως να μην φαίνεται έξω από τη Νεκρή Ζώνη, αλλά οι εμπειρίες μας μιλούν από μόνες τους. Οι αυτοαποκαλούμενοι «Ειρηνευτές» που βρίσκονται στη μέση αυτού του νησιού είναι πάντα έτοιμοι να καταπολεμήσουν την ειρήνη με κάθε τρόπο. Ενόσω εμείς ψάχνουμε συνεχώς για ένα κοινό χώρο για όλες τις κοινότητες στην Κύπρο, όπου θα δουλέψουμε μαζί, συστηματικά ή μη, ώστε να χτίσουμε μόν@ μας την ειρήνη, ο ΟΗΕ προσπαθεί να αποτρέψει κάθε βήμα μπροστά όποτε κινούμαστε προς τη Νεκρή Ζώνη, το κέντρο της πόλης μας, εκεί όπου είναι το καταλληλότερο μέρος για τη συνάντησή μας, μακριά από κάθε κράτος που είναι παγιδευμένο σε εκείνη την αέναη πάλη για εξουσία, η οποία παραπλανητικά αποκαλείται συχνά ως «ειρηνευτική διαδικασία». Μια πάλη που αποσιωπά τις ζωές και τις απόψεις μας, τις μετατρέπει σε ένα αχνό θόρυβο στο παρασκήνιο, που οδηγεί στην άμεση καταστολή μας έξω από τη Νεκρή Ζώνη. Ο ΟΗΕ έχει συστηματικά επιλέξει να είναι ο εγγυητής του αποκλεισμού μας.

Δεν θα συμβιβαστούμε· η ειρήνη μας θα είναι αδιαμεσολάβητη, ανεπίσημη και θα υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού.